Apabila membaca kandungan Surah al-Kahfi dari awal sehingga akhir, kita akan membaca empat kisah yang dirakamkan di dalamnya iaitu;

• Kisah pemuda bersembunyi di dalam gua. Kisah pemilik dua kebun dan sahabatnya.
• Kisah Nabi Musa dan Khidir. Kisah Zulqarnain.

Tuan Guru Nik Abdul Aziz Nik Mat sebagai orang yang mahir menyampaikan cerita dengan lenggok bahasa visual, berjaya memberi gambaran cerita-cerita ini seolah-olah kita terbayang ia berlaku di depan mata. Daripada gaya penyampaian Tuan Guru, kita terasa seolah-olah pemuda al-Kahfi itu orang kampung kita sendiri dan pemilik dua kebun dan sahabatnya itu kisah orang kampung sebelah. Melalui alunan desir penyampaian Tuan Guru, memberi kefahaman yang jelas tentang tujuan cerita serta pengajaran terselindung di sebalik cerita-cerita ini.

Walaupun dalam situasi ribut politik tempatan yang berkecamuk pada tahun 1987 ketika itu, Tuan Guru yang aktif dalam politik kepartian dapat menyampaikan mesej daripada Surah al-Kahfi tanpa berselindung di sebalik kepentingan politik yang sempit. Walaupun kandungan Surah al-Kahfi itu sarat dengan gelora kisah dan pertembungan dua pegangan. Namun, di setiap celah cerita itu terselit ayat-ayat yang menghembus perintah menjaga akidah Islam daripada tersasar dari landasan yang Allah telah nyatakan.

Ayat-ayat akidah ini ibarat iklan tajaan penaja utama yang memaparkan cerita yang penuh bermakna sehingga kita tidak berganjak daripada layar wayang. Tujuannya supaya dapat diluruskan hati agar bulat dan tekad sepenuh percaya kepada Allah Subhanahu wa Ta'ala.

Kita hendak turun tangga datang ke sini pun, walaupun nampak kaki sahaja berjalan tetapi kaki itu sendiri sudah jatuh nombor dua. Nombor satunya kerana hati kita hendak datang. Kalau hati tidak mahu datang walaupun kaki boleh berjalan, walaupun ada kereta, walaupun ada pitis, walaupun saing (kawan) sebutir kampung datang belaka. Tetapi kalau hati sudah kata tidak mahu, kita tidak akan datang juga. Jadi kira-kiranya masalah hati itu dahulu. -Tuan Guru Nik Abdul Aziz Nik Mat -